Nog drie nachtjes slapen en dan is het voor een week gedaan met de normale nachtrust. De Vierdaagsefeesten staan namelijk weer voor de deur en dit betekent, ongeacht de misleidende naam VIERdaagsefeesten, een week feesten, het tegenovergestelde van slapen dus.
Vanaf mijn 17e ben ik een uiterst trouw bezoeker van de Vierdaagsefeesten. Ik kan mij eigenlijk de laatste avond niet meer herinneren die ik heb overgeslagen van dit volksfeest. Wat carnaval is voor de Limburgers, zijn de Vierdaagsefeesten voor ons, Nijmegenaren. Maar dan een week lang!
In de jaren dat ik mijzelf nog tot de scholieren mocht rekenen was er geen discussie over het ritme van de week. Elke avond uiterlijk om 20:00 uur in de stad. Elke nacht niet voor 03:00 uur naar huis, en minimaal twee keer doortrekken en de start van de vierdaagse om 04:00 uur en de binnenkomst vanaf 11:00 uur bijwonen. Periodes van 40 uur zonder slaap, gevolgd door een best wel lullig slaapje op een terrasstoel bij een niet al te opwindend optreden. Vierdaagsefeesten to the Max zeg maar.
Nu doe ik het iets rustig aan. Het stapgroepje dat elke avond gaat wisselt per avond wat meer van samenstelling, al blijf ik dagelijks gaan (diehard!). Het ochtendgloren na het stappen staat vrijwel niet meer op het programma, en de nachtelijke pokersessies in de achtertuin na het stappen behoren vrijwel tot het verleden. Het maakt echter niet uit! De Vierdaagsefeesten is een periode waar ik vanaf de zaterdag na de Vierdaagsefeesten alweer reikhalzend naar uitkijk. Een hoogtepunt in elk kalenderjaar.
Ik ben er klaar voor, nu alleen nog zoiets uitvinden als een Vierdaagsefeesten kruisje voor de feestganger die de zeven avonden volmaakt. Dan ga ik voor mijn 17e kruisje dit jaar!
