zondag 21 april 2013

Afstreeplijstjes

Men zegt dat als je voor keuzes staat dat je dan een lijstje met voors en tegens moet maken. Vervolgens begint het afstrepen en kijk je wat er aan welke kant overblijft.

Voor NEC was dat altijd gemakkelijk, de voors voor een seizoenkaart waren altijd zwaarwegender dan welke tegens dan ook. Ruim 20 jaar lang heb ik daarom ook zonder enige twijfel mijn seizoenkaart verlengd. Na de wedstrijd (als je het al zo kan noemen zonder strijd) heb ik echter voor het eerst ooit het gevoel dat ik niet meer zo zeker weet of de voors het van de tegens gaan winnen. Laat mij het lijstje maar eens delen:
Voors:
  • NEC is nou eenmaal mijn club, en daar ga je dan gewoon ook heen!
Tegens:
  • Prijsverhoging na een seizoen met welgeteld 3 fatsoenlijke thuiswedstrijden.
  • Week in, week uit passieloos en fantasieloos voetbal.
  • Het vertrek van 5 basisspelers en 9 niet basisspelers met de mededeling dat er geen geld voor versterkingen is
  • De sfeer in de Goffert is drama. We hebben supporters weggestuurd voor een sfeervak waar gewoon amper ondersteuning vandaan komt. Om over de rest van het stadion maar te zwijgen.
  • Clubmensen als Arno Arts worden eenvoudig aan de kant gezet. Aan de andere kant lijkt het privé legertje van Pastoor uit te breiden.
  • Het ontbreken van ware supportershelden. Palsson komt het dichtste bij, maar het is als supporter lastig jezelf te identificeren met al die pseudo vedettes of groene, roze, gele of witte schoentjes.
Normaal zou dit lijstje eenvoudig beslist worden door de enige echte voor. Maar is dat nu nog wel zo? Is NEC nog wel mijn club? Is NEC inmiddels niet verworden tot een club die het commercieel interessant vindt zich volksclub te noemen maar hier niet naar handelt. Een club die oud helden bij het grofvuil zet en supporters voorliegt (Blackburn). Een club waarbij spelers alleen kunnen klagen over een gebrek aan steun van supporters, maar zich nooit afvragen of dat misschien komt door een gebrek aan inzet.


Misschien boort Aalbers ergens nog een fantastische geldbron aan (investeerder?) of wordt Rens van Eijden voor een fortuin verkocht. Misschien koopt NEC weer een publieksman als Vleminckx, de Gier, Hristov of een cultheld zoals vd Doelen, Davids of van Rijswijk. Misschien communiceert NEC voortaan eerlijk met de supporters, en misschien wordt het nog eens gezellig in de Goffert.

 
Maar vooralsnog is er geen duidelijkheid. Behalve het feit dat ik voor 1 Mei moet kiezen!

woensdag 27 maart 2013

Beschuit met muisjes

Potverdorie zeg, wat smaakt beschuit met muisjes ineens lekker! Had ik vroeger liever kaas op een beschuitje, nu wil ik alleen nog maar muisjes. Blauwe en witte muisjes.
Ik wordt er ook handig in, het maken er van. Beschuitjes pakken, boter erop en op de kop in een schaal met muisjes. Lekker snel, en het scheelt ook behoorlijk in de voorraad muisjes die op mysterieuze wijze na een paar weken uit het vloerkleed tevoorschijn komen. Want verstand van blauw-witte muisjes vangen hebben die twee luie huiskatten schijnbaar ook al niet.

Eigenlijk best mooi, die traditionele symboliek rondom een geboorte. Een bord in de tuin zodat heel Lent weet dat er een kindje geboren is. Blauwe slingers in huis om zelf vooral niet te vergeten dat dat gehuil uit ons huis komt. Een geboortesigaar, oneindig veel blauwgekleurde geboortekaartjes en niet te vergeten natuurlijk de rijkgevulde kraammanden met voor elke dag een cadeau.
Net als alle cadeaus, slingers en vlaggetjes is het kraambezoek een aangename traditie. Nadat ouders, broers zussen en beste vrienden al in de eerste weken langs kwamen bleef het rustig. Maar ineens, alsof er een collectieve herinnering in de telefoon af was gegaan stroomden de afspraken binnen. En met die afspraken voor mij natuurlijk de kans om beschuit met witte en blauwe muisjes te eten. Want als er iets symbolisch is rondom een geboorte is het dat wel, en daarom vind ik ze voor het eerst ooit ook zo lekker!